وقتی نمانی در کنارم، من چه خواهم کرد

با زخمِ تو در زیر پیراهن چه خواهم کرد

با بغضِ مانده در گلوی خود چه خواهم گفت

با گریه های لحظه ی رفتن چه خواهم کرد

تو فکرِ رفتن بودی و من گریه می کردم

تو بی خیالِ من شدی، من زخم می خوردم

من شمعِ تو بودم که در این خانه جاماندم

تو راهی فردا شدی، من بی تو می مردم

آه ... من و غریبی من، دوباره بی تو ماندن، شروعِ ناتمامم

آه... من و غروب سردم، جدایی از تو دردم، شکنجه ی مدامم

من می روم، اما دل من با تو می ماند

قلبی که حتی بعد رفتن از تو می خواند

حالا منم مردی که بی تو دل به غربت داد

اما خودش پایانِ راهش را نمی داند

رفتی و دنبالِ تو گل ها گریه می کردند

انگار عاشق های دنیا گریه می کردند

رفتی و بی تو پا به پای اشک های من

انگار دشت و کوه و دریا گریه می کردند

آه ... من و غریبی من، دوباره بی تو ماندن، شروعِ ناتمامم

آه... من و غروب سردم، جدایی از تو دردم، شکنجه ی مدامم