چشماتو وا کردی و بارون

رو گونه های پرپرم ریخت

خندیدی و تصویر تلخی

از خاطراتت تو سرم ریخت

من بغضو خندیدم تو اشکو

دنیای ما خاکستری شد

تو خنده هامون گریه کردیم

حال و هوای دیگری شد

با ماهیای مرده ی حوض

افسانه ی دریا رو گفتم

شوق رسیدن تو سرم بود

با تو همین حرفا رو گفتم

تا تو رسیدم بعد عمری

با بافه ی موی سفیدم

با چشمهای سر به زیرم

با روزهای ناامیدم

دلدادگیمو بیشتر کرد

این شرم بی اندازه شیرین

این بی حواسی های ساده

این سر به زیری های غمگین